Ég var búsettur á Siglufirði/Fjallabyggð á árunum 2003-2015 og starfaði á þeim tíma mikið í kringum fótboltann á svæðinu. Að halda úti öflugu knattspyrnustarfi var erfitt, fólksfækkun, aðstöðuleysi og vöntun á fjármagni voru helstu ástæðurnar. Sveitafélög Siglufjarðar og Ólafsfjarðar voru sameinuð 2006 í Fjallabyggð og það var sett mikil pressa á íþróttafélögin í byggðarkjörnunum að þau myndu einnig sameinast eins og gefur að skilja. Nýja sveitafélagið lofaði gulli og grænum skógum ef félög sem stunduðu sömu íþróttagrein sameinuðust, hagræðing, meira fjármagn myndi renna til nýrra félaga, meiri uppbygging. Fótboltinn fékk meira að segja 100 þúsund króna eingreiðslu við sameiningu. Það leit út fyrir að framtíðin yrði björt fyrir knattspyrnuna í Fjallabyggð.
Árið 2010 opnuðu Héðinsfjarðargöng og það leit út fyrir mjög mörg sóknartækifæri fyrir knattspyrnuna. Ég var formaður UÍF – Ungmenna og íþróttafélags Fjallabyggðar (stofnað 2009) árin sem sameiningin varð að veruleika hjá knattspyrnufélögunum. Ég var mjög hlynntur sameiningu og hugmyndinni að færa knattspyrnuna yfir á Ólafsfjörð þar sem til staðar var þokkalegasta vallarstæði, fínn völlur, mjög gott vallarhús og miklir möguleikar til uppbyggingar. Hóll á Siglufirði varð að víkja, það var einfaldlega ekki grundvöllur fyrir rekstri á tveimur knattspyrnusvæðum í svona litlu sameinuðu sveitarfélagi hvort sem fólki líkaði betur eða verr – ekki flókið fyrir meðalgreindan einstakling að sjá það á svörtu og hvítu. Ég spyr mig líka hvers vegna aðrar íþróttagreinar hafa ekki sameinast í byggðakjörnunum, en það er kannski einfalt svar við því – gróðinn er enginn.
Árið 2000 spilaði Leiftur Ólafsfirði í efstu deild og tók þátt í Evrópukeppni, sama ár vann KS Siglufirði sér sæti í næst efstu deild. Leiftur spilaði í efstu deild og Evrópukeppni í nokkur ár og KS rokkaði á milli næst efstu og þriðju efstu deildar. 13 árum seinna, eða 2013, spilaði lið KF síðast í næst efstu deild undir stjórn Lárusar Orra Sigurðssonar. Í dag spilar knattspyrnulið bæjarins í fjórðu efstu deild.
Hvers vegna er staðan hjá knattspyrnufélagi Fjallabyggðar ekki betri núna um tveimur áratugum eftir að við sáum tækifæri í að styrkja innviði og efla knattspyrnuna enn frekar bæði fyrir unga iðkendur og meistaraflokk félagsins? Getur verið að Fjallabyggð hafi gjörsamlega sofið á verðinum hvað uppbyggingu varðar á meðan sveitarfélög allt í kring eru að styrkja stöðu sína?
Ég fór norður í heimsókn um daginn, áratugi eftir að ég flutti burt til að bjóða syni mínum uppá almennilega aðstöðu til knattspyrnu iðkunar (var orðinn þreyttur á að keyra inn á Akureyri). Hvað ætli hafi breyst í Fjallabyggð á þessum tíu árum? Ekki mikið – eða hvað? Meistaraflokkur karla KF spilar nú í 3.deild eins og áður segir, allir yngri flokkar KF hafa sameinast Dalvík svo hægt sé að senda lið til keppni. Ekki bólar á meistaraflokki kvenna, jú bíddu við, þær dömur sem vilja spila fótbolta eftir 15 ára aldur – skipta bara yfir í Dalvík (einu sinni voru Leiftur og KS með sitt hvort meistaraflokks kvenna liðið). Pæjumótið á Sigló er eitthvað úr fortíðinni – var eitt sinn stærsta fótboltamót stúlkna á landinu. Það er enn töluvert um það að metnaðarfullir foreldrar keyri börnum sínum inn á Akureyri nokkrum sinnum í viku svo þau fái þjálfun við hæfi. Erfitt er að fá þjálfara til starfa – erfitt er að fá leikmenn annarsstaðar frá til að koma í félagið og svo má alls ekki gleyma því að engin virðist vilja starfa í kringum fótboltann miðað við áhuga bæjarbúa á Aðalfundum KF. Þeir sem hafa verið í stjórn KF undanfarinn áratug ættu að fá Fálkaorðuna fyrir baráttu sína við að reyna að halda úti knattspyrnuæfingum í Fjallabyggð.
Um daginn (miðjan maí) þegar ég skellti mér norður, þá átti karla lið KF leik í Íslandsmótinu (þriðja umferð) og mótherjarnir voru Árbær – bíddu við, leikurinn var spilaður á Dalvík! Í stað þess að fara á leikinn, þá keyrði ég um og skoðaði vallaraðstæður í Fjallabyggð – það hefur ekkert breyst til hins betra á þessum áratug frá því að ég flutti burt – EKKI NEITT. Heimaleikirnir fara fram á Dalvík af því að sveitafélagið getur ekki boðið iðkendum KF upp á viðunandi knattspyrnuvöll – blákaldur veruleikinn blasti við mér.
Ég hugsaði um loforðin frá þeim sem stjórnuðu bæjarfélaginu, þegar ég bjó þar – hvað varð af þessum loforðum? Er bara talað um loforð um einhverskonar uppbyggingu á fjögurra ára fresti (rétt fyrir kosningar). Hvers vegna í ósköpunum eru engin önnur íþróttafélög búin að sameinast í Fjallabyggð? Hvers vegna er tvennt af öllu (nema í fótboltanum) í þessu litla bæjarfélagi? Kannski er verið að bíða eftir því að KF leggist af og þeir sem vilja spila fótbolta fara bara í Dalvík. Ætli það sé ekki bara besta lausnin?
Á sama tíma hafa önnur sveitafélög vítt og breitt um landið byggt upp íþróttasvæðin sín, til að mynda fótboltahallir, gervigrasvelli og aðstöðu til knattspyrnuiðkunar – á meðan Fjallabyggð býður þeim fullorðnu upp á að æfa og spila á Dalvík eða Akureyri þar til „kartöflugarðarnir“ verða tilbúnir – svona um miðjan júní. Önnur sveitarfélög hafa greinilega áttað sig á hversu mikilvægt það er að hafa góða íþróttaaðstöðu til að laða að fjölskyldufólk, vinna í forvörnum og skapa einhverskonar menningu í kringum íþróttirnar til að efla bæjarfélagið. (sjá t.d. körfuboltann í Grindavík/Sauðárkrók) Hafa allir stjórnendur í Fjallabyggð í gegnum tíðina verið „anti-sportistar“ eða bara staurblindir á hvað skiptir máli til að efla heimabyggð? Það er bara með ólíkindum að áratugur(ir) geti liðið hjá og það bara gerist ekki neitt.
Því spyr ég: „Er FJALLABYGGÐ að „drulla“ upp á bak hvað þetta varðar?“
SORGLEGT og SKAMMARLEGT eru tvö fyrstu orðin sem koma upp í huga mér þegar ég hugsa um stöðu knattspyrnunnar í Fjallabyggð.
Ég skora á alla bæjarbúa Fjallabyggðar, sérstaklega barnafólk og áhugafólk um knattspyrnu að taka nú höndum saman, taka þátt og setja pressu á það fólk sem stjórnar bænum um að standa við gefin loforð um að byggja upp viðunandi knattspyrnuaðstöðu fyrir börn jafnt sem fullorðna svo að þessir tveir fyrrverandi „knattspyrnubæir“ vakni aftur til lífsins.
Róbert Haraldsson
Mikill áhugamaður um knattspyrnu
